مردمان نواحی مرتفع ایران در هزاره سوم پ.م که داستان ما به درستی از آن زمان آغاز می شود، مجموعه متفاوتی از گروه های قومی و زبانی گوناگون بودند که هرگز خودشان را با استفاده از عناوین ایلام یا ایلامی معرفی نمی کردند.
این نام را کاتبان سومری به سرزمین های بلند شرق بین النهرین داده بودند که با شیوه منطقی آنجا را سرزمین بلند می خواندند و به سرزمین اشاره داشتند نه قومیت و با علامت NIM آن را می نوشتند.
با اینحال جالب است که کاتبان ایلامی هنگام نوشتن به ایلامی هرگز از سومرنگار NIM استفاده نمی کردند.
اما بیشتر مردم اگر درباره نام ایلام چیزی شنیده باشند، آن را از روی اشاره های جسته گریخته در کتاب تورات می شناسند نه خط میخی.
نام امروزی ایلام یک آوانویسی اروپایی از واژه عبری êlām در کتاب عهد عتیق است. که با الام elam در زبان سومری، الامتو elamtu در زبان اکدی همخوانی دارد. در زبان ایلامی برای سرزمینی که کاتبان سومری و اکدی آن را ایلام توصیف کرده اند نام hatamti یا haltamti به کار می رود که ظاهرا به معنی سرزمین مقدس یا سرزمین خدایان است. البته تا پیش از هزاره دوم پ م این اسم پدیدار نمی شود.
بدین ترتیب جدال بر سر نوشتن کلمه ایلام یا عیلام در اصل به طرز نوشتن کلمه êlām
برمی گردد که برخی از پژوهشگران با توجه به نوشتار فارسی، ایلام را ترجیح می دهند.
تصویرزیر، نقش مایه های سفال های مکشوفه در شوش را نمایش می دهد که قدمت آن به4000 پ.م برمی گردد.
*برای مطالعه بیشتر درباره نقش سفال ها می توانید به منبع زیر مراجعه کنید:
#کتاب"باستان شناسی ایلام" نوشته دنیل پاتس
از ایلام تا ایران ایلام ,سرزمین ,ایلامی ,زبان ,کتاب ,نوشتن ,برمی گردد ,کاتبان سومری منبع
درباره این سایت